In de moderne winkel van Pollmann Servies in het centrum van Arnhem werken zeven mensen. Een hechte groep collega’s, die plek hebben gemaakt voor een medewerker met afstand tot de arbeidsmarkt. “Als het in ons bedrijf kan, kan het écht overal”, zegt eigenaar Anke Pollmann. Toch ging de integratie bij deze mooie winkel niet helemaal zonder slag of stoot.
Het begon allemaal met een stage, en dat was nou niet direct een succesverhaal, vertelt Anke Pollmann. “Onze accountmanager Janny Prent van het Werkgeversservicepunt Midden-Gelderland benaderde me met de vraag of we een werkervaringsplek konden creëren. Maar natuurlijk, dat wil ik wel proberen. Onze eerste stagiair kwam uit Syrië. Helaas, het was geen succes. Hij liet plotseling weten dat hij de volgende dag niet zou komen, en de weken daarna ook niet. Hij ging op vakantie. Dat kwam heel slecht uit, want we zaten midden in de feestmaand en dan is het bij ons erg druk. Bovendien: een vakantie kun je natuurlijk niet een dag van tevoren aankondigen. We hebben besloten om de stage af te breken. Gelukkig had Janny een nieuwe stagiair voor ons, en dat is Urabi. Hij werkt nu anderhalf jaar bij ons, naar volle tevredenheid.”
Passie voor koken
Urabi Abdullah, ook gevlucht uit Syrië en nu statushouder, spreekt nog niet zo goed Nederlands. Daarom kan hij nog niet in de winkel helpen of de telefoon aannemen. “Hij werkt in het magazijn, ontvangt en controleert onze leveringen en controleert de voorraad. Ook orders uit onze webwinkel worden door hem verpakt en verzonden. Dat loopt prima. We moesten even wennen, het valt natuurlijk niet mee als je elkaar niet goed kunt verstaan. Urabi hield zich in het begin afzijdig van gesprekken tijdens de lunchpauze. Dan zou je de indruk kunnen krijgen dat iemand niet geïnteresseerd is, maar dat klopt niet. We hebben nagedacht hoe we hem meer bij ons team kunnen betrekken. Gelukkig heeft iedereen hier een grote gezamenlijke passie, en dat is koken. Dat bleek een geweldig gespreksonderwerp om het ijs te breken.”
Ja zeggen, nee doen
Veel aandacht bij het bemiddelen van mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt gaat uit naar de mensen die worden bemiddeld. Wat hebben zij nodig om te floreren op hun werkplek, wat is hun gebruiksaanwijzing? Anke: “Ik denk dat de werkgever ook goed begeleid moet worden. Achteraf gezien denk ik dat de strubbelingen met onze eerste stagiair voor een groot gedeelte voortkwamen uit een cultuurkloof. We merkten dat hij soms ‘ja’ zei, maar ‘nee’ deed. Dat kwam dan omdat hij een vraag niet had begrepen. Vrij vragen op de dag voordat je op vakantie vertrekt, zonder overleg, blijkt ook een cultuurdingetje te zijn. Had ik dat geweten, dan hadden we dat misschien anders ingestoken. We zorgen er nu voor dat de instructies heel duidelijk zijn, en dan checken we later nog even of de werkzaamheden lukken, of dat er misschien nog vragen zijn. Daar hebben we met elkaar een modus in gevonden.”
Mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt een plek bieden, Anke staat er vierkant achter. “Het is een principekwestie: voor iedereen is ergens een plek. En als alle bedrijven zich hiervoor inzetten, is er helemaal geen probleem meer. Voor mij was het een onbekende weg, gelukkig weten we dat we altijd contact kunnen opnemen met het Werkgeversservicepunt Midden-Gelderland als we ergens vastlopen. Laatst nog: Urabi kon andere woonruimte krijgen, maar hij was bang dat het consequenties zou hebben voor zijn baan. Gebeld met Janny Prent, en alles is geregeld. Urabi gaat verhuizen en hij blijft lekker hier werken. Stel je voor, we willen ‘m echt niet meer kwijt!”
Koudwatervrees
Door de huidige krapte op de arbeidsmarkt worden werkgevers misschien gedwongen om te kijken of zij ook een plek kunnen maken voor iemand met een afstand tot de arbeidsmarkt. “Werkgevers hebben misschien koudwatervrees. Geen enkele ondernemer denkt: laat ik me eens wat extra werk op de hals halen. De juiste begeleiding speelt daarbij een belangrijke rol. Maar de inspanning is de moeite waard. Want inclusie op de werkvloer zorgt voor een interessante, leuke werkplek voor iedereen. En als wij het kunnen, dan kunnen andere bedrijven het ook.”
“Iedereen in de winkel houdt van koken. Dat is een geweldig gespreksonderwerp om het ijs te breken.”
