Hannie Roelofsen-Ras (36) kreeg als jongvolwassene een Wajong-uitkering vanwege haar arbeidsbeperking. Ze heeft hard geknokt voor een passende baan. “Ik wilde dolgraag werken en was helemaal klaar met thuiszitten. Maar starten met een echte baan, dat lukte niet meteen”.

Ondanks de wil om te werken, staan veel mensen met een arbeidsbeperking aan de kant. Gelukkig is er de afgelopen jaren door gemeenten, werkgevers en vakbonden veel gedaan om deze groep aan het werk te krijgen. Hannie kwam met hulp van Scalabor, terecht op een van de beschutte werkplekken omdat Hannie na de Wajong nog niet helemaal rijp was voor de reguliere arbeidsmarkt. Haar begeleiders bij Scalabor boden haar de springplank naar werk in het bedrijfsleven. Zo kon ze bij 2Switch ervaring opdoen en kreeg er alle ruimte om te onderzoeken wat bij haar past.

“Werken op de klantenservice past goed bij me ontdekte ik hier. Bij dat bedrijf heb ik enorm veel geleerd, maar na zeven jaar was ik klaar voor een volgende stap”.

Vertrouwen
Hannie werd vervolgens op basis van haar Individueel ontwikkelplan, dat iedereen bij Scalabor heeft, door Maaike Jansen (haar detacheringsconsulent) geplaatst op een vacature als klantenservicemedewerker bij waterbedrijf Vitens. Haar teammanager Jill Bosveld vertelt: “Voor Vitens is diversiteit een thema waar we actief ruimte voor vrijmaken.

‘Voor Vitens is diversiteit een thema waar we actief ruimte voor vrijmaken’

Onze medewerkers moeten een afspiegeling van de maatschappij zijn. We willen op alle vlakken een inclusieve organisatie zijn. Door een grote groep buiten te sluiten van de arbeidsmarkt alleen omdat ze wat meer begeleiding op de werkvloer nodig hebben, wordt er enorm veel talent niet benut. Een baan in het reguliere bedrijfsleven maakt dat je betrokken bij de maatschappij bent. Niemand heeft er iets aan om buiten spel te staan”.

Het vertrouwen in haar capaciteiten dat Hannie van haar nieuwe werkgever kreeg, was een belangrijk duwtje in de rug. Binnen een jaar wist ze haar uren op te schroeven naar 32 uur per week. “Ik heb hier de tijd gekregen om mijn werkzaamheden langzaam op te bouwen, daar is vertrouwen voor nodig. Mijn leidinggevende kan zich heel goed inleven in mijn situatie en dat maakt me zelfverzekerder. Het klinkt misschien cliché, maar ze hebben me echt laten voelen dat ik mag zijn wie ik ben. Er is samen met mij goed gekeken naar wat ik nodig heb op de werkvloer. De belangrijkste les die ik geleerd heb is open en eerlijk zijn. Communiceer duidelijk over je grenzen en durf aan te geven waar je tegenaan loopt. Wat er mogelijk is in jouw situatie ligt ook voor een heel groot deel aan je eigen inzet. Waar een wil is, is ook een weg”.

Geen niveauverschil
Dankzij diverse scholingen en trainingen heeft Hannie haar takenpakket inmiddels flink uitgebreid. Naast haar werkzaamheden op de klantenservice, is ze actief op administratief vlak en sinds kort ook in de postkamer. Jill vervolgt: “De kwaliteit van Hannie’s werk ligt op hetzelfde niveau als dat van anderen. De extra begeleiding zit er met name in dat we vaker bij elkaar intunen. Dan vraag ik: hoe zit je erbij? En wat heb je nodig? Ieder persoon is anders en dat maakt

Hannie: ‘Ze hebben me echt laten voelen dat ik mag zijn wie ik ben’

ook iedere situatie als begeleider maatwerk. Zo weet ik dat Hannie soms moeite heeft met op tijd aan de bel trekken en hulp vragen. Dat is dan een thema waar we regelmatig het gesprek over aangaan. Tegen alle bedrijven die twijfelen over het aannemen van mensen die al langer aan de kant staan wil ik zeggen: gewoon doen. Gewoon ervaren, dan zal je zien dat deze medewerkers net zo goed functioneren als ieder ander.”